Beklemeye Yeminim Var

Gittin

Eylül akşamı

Ah o ayrılık ayı
Kapıları çarpa çarpa
Zindanlara atıp beni gittin

Canımı yaksa da seni sevmek
Yaktığın kadar güzeldi
Seninle olmak
Bana kıydığın gibi
Şiirleri de yakıp gittin.

Arkanda iz bırakmadan
Son kez boynuna sarılamadan
Göremeden yüzünü
Tutamadan elini
Sokak kedisi gibi
Ortada koyup gittin

Ne çok şeyimdin

Derdim de sendin
Dermanım da
Tadım da sendin
Tuzum da
Gözünü kırpmadan
Hain bir düşman gibi
Alıp bendeki her şeyi
Ardına bakmadan gittin.

Sensiz buralar da duruyorsam
Yaşar gibi yapıyorsam
Halâ şiir yazıyorsam
Şiire hevesimden değil
Seni beklediğimden
Sana olan özlemimden.

Bugün olmasa da, bir gün
Aylar ya da, yıllar sonra da olsa
Gelmeni ümit ettiğimden

Belki gelmeyeceksin
Belki bir daha hiç .. ama hayır dedim ya ümidim var
Son nefesime kadar beklemeye yeminim var
Görmesem de son kez yüzünü
Saklı sandığımdan çıkarıp çıkarıp anıları
Seni yaşatmaya
Seni sensiz yaşamaya yeminim var
Elimde kalan bir kaç resim
Bir kaç şiir yeter bana
Ömrümün sonuna kadar, beklemeye yeminim var.

21.08.2017

Yemin